Φιλοσοφία,δημιουργία και θεός έξω απ' τη θρησκεία

Και πρώτα απ' όλα ας ξεκινήσουμε με την έννοια του θεού, η οποία βέβαια μπορεί να συμπεριλάβει τα πάντα. Καταρχήν θα ήθελα πριν αναπτύξω περαιτέρω το θέμα, να πω ότι δεν αναφέρομαι στο θεό έτσι όπως εκείνος παρουσιάζεται μέσα από οποιαδήποτε θρησκεία. Γιατί αγαπητοί αναγνώστες μου, μεγάλο το νόημα της φράση "Δεν ξέρω τι είναι θεός, ξέρω όμως τι δεν είναι"! Άποψή μου είναι ότι οι θρησκείες -ακόμη και αν αρχικά δεν φτιάχτηκαν με αυτό το σκοπό- αποτελούν ένα τρόπο ελέγχου των μαζών. Πώς  μπορώ να μην εμπιστευτώ την ίδια μου την λογική και τις αισθήσεις μου αλλά τα λόγια κάποιου άλλου, αναφερόμενα σε εξωπραγματικές καταστάσεις, τα οποία μάλιστα ισχυρίζεται ότι είναι θεόπνευστα, ή κάτι παρεμφερές; Αλλά ακόμη και αν υπήρχε αυτόν το ον που παρουσιάζουν, δεν θα μπορούσα ποτέ να δεχτώ ότι είναι δυνατόν να παρεμβαίνει στις ζωές μας και να έχει ιδιότητες ανθρώπινες. Δεν είναι εντελώς

ανθρωποκεντρικό και εγωιστικό; Έτσι είμαστε αναγκασμένοι να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ακόμη και να υπήρχε Δημιουργός δεν θα συμμετείχε στην μετέπειτα πορεία του σύμπαντος. Οπότε θέτω το εξής ερώτημα: ποια η διαφορά για εμάς;
Αλλά ας προχωρήσουμε στο ερώτημα τι είναι θεός, για όσους δεν αποδεχόμαστε την οργανωμένη θρησκεία αλλά ούτε απορρίπτουμε την έννοια του θεού.
Η έννοια θεός περικλείει τα πάντα : ολόκληρο το σύμπαν, την ύλη ως αρχή του. Ακόμη και το Ανώτατο Ον, που δεν υπάρχει αλλά είναι εκείνο που έχουμε ως πρότυπο, ο καθένας το ορίζει όπως θέλει, είναι απλώς μια ιδέα. Η φύση με τον θεό είναι ένα. Και εδώ είναι μια καλή ευκαιρία να θέσουμε το θέμα ύλης-πνεύματος. Το ερώτημα που μας ωθεί στην επιλογή μιας συγκεκριμένης φιλοσοφίας είναι ένα και πολύ σαφές: Τι προϋπήρξε, η ύλη ή το πνεύμα; Αν θέσουμε το ζήτημα με άλλο τρόπο είναι πιθανόν να καταλήξουμε στο ότι και το πνεύμα είναι μέρος της ύλης αλλά και η ύλη του πνεύματος, όμως κάτι τέτοιο πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι ικανοποιητική απάντηση, δεν είναι το ζητούμενο αφού ψάχνουμε την αρχή. Για την υλιστική φιλοσοφία, η ύλη προϋπήρξε του πνεύματος (αυτή είναι και η απάντηση που φαίνεται να ευσταθεί περισσότερο και να βασίζεται στην λογική και όχι την τυφλή πίστη) και το ανθρώπινο πνεύμα όπως το ονομάζουμε πχ να είναι απλώς ένα προϊόν της, κάτι που ευσταθεί γιατί ουσιαστικά οι σκέψεις δεν είναι παρά ύλη αφού προέρχονται από την δράση των νεύρων. Αντίθετα είναι ακραίο να πιστέψουμε ότι τα πάντα είναι πνεύμα και ότι ζούμε είναι απλώς αποτέλεσμα των αισθήσεών μας, κάτι που πάει κόντρα και στο ρεαλισμό, μία ακόμη φιλοσοφία που ασπάζομαι.
Επανέρχομαι λοιπόν στο θέμα του θεού, ο όποιο είναι το σύμπαν ολόκληρο, η αρχή, η συνέχεια της ύλης, η οποία ύλη περιλαμβάνει και το πνεύμα όσο τρελό και αν ακούγεται.  Τέλος την ιδέα (και αυτή ύλη είναι, ναι!) του Ανώτατου Όντος, που θέλουμε να πετύχουμε, όπως και όλες μας τις αξίες και τις αντιήψεις. Τον θεό καθένας τον βρίσκει εκεί που θέλει, αρκεί να απέχει από τις θρησκείες γιατί όπως είπε ο  Μαρξ "Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού".